Bykhadija

Flormar is een Italiaans merk en die haar producten in Turkije produceert. Naast nagellakjes heeft Flormar ook een oogschaduwpalet, met 5 kleurtjes. Ik heb een lila versie gekocht en die bespreek ik in deze review.

Afgelopen zomer zag je de kleuren pastel veel. Toen ik in Turkije was, ontdekte ik twee pastelkleurig nagellakken. De nagellakken komen van het merk Pastel. Nog nooit van gehoord. Ze zagen er leuk uit en ik nam ze mee.

Ik houd van kleding, omdat het iets over je zegt. De nieuwe trends voor elk seizoen volg ik wel. Alleen ik kies wat mij aanspreekt. Daarom bedacht ik om het in een artikel te schrijven.

Soms heb ik last van schilfertjes op mijn voorhoofd. Volgens een medewerkster van Yves Rocher zou dit product helpen. Vandaag vertel ik mijn mening over Yves Rocher Fruity Scrub.

Jaarlijks ga ik voor controle naar het ziekenhuis in Rotterdam en na mijn afspraak ga ik winkelen. Op die dag startte sale (inmiddels is het bijna voorbij) en ik heb een aantal aankoopjes gekocht. Ze zijn gefotografeerd. Kijk je mee?

Ik vind Bourjois een romantisch, vrolijk merk. In mijn verzameling heb ik een blush van het merk, alleen nog geen oogschaduw. Ik testte de Bourjois Trio Smokey Eyes palet.

In het weekend dan geef ik mijn gezicht een extraatje verzorging. Daarnaast vind ik lekker en leuk om te doen. Vandaag vertel ik hoe ik dat doe. En misschien zit er een tip bij, wat je kunt gebruiken.

Toen ik in de winkel was, werd er aan mij geadviseerd om deze eerst te gebruiken. Deze Tea Tree face wash vermindert de onzuiverheden. Ik ben blij met dit face wash. Wil je weten waarom? Lees dan verder.

Istanbul, de sprookjesstad ook wel genoemd. Het is de tweede keer dat ik er geweest ben. En ik wil nog een keer, haha. Tijdens mijn tweede verblijf, heb ik andere trekpleisters in Istanbul gezien.

Ik ben in Istanbul tussen de Turkse mensen. Het is donderdag en op de planning staat 'Uskudar' bezoeken en in de winkelcentrum 'Capitol' winkelen. We namen de ondergrondse metro die onder de Marmara zee gaat en zo naar de wijk ' Uskudar' rijdt.

Vanaf de overkant hoefden we 10 minuten te lopen naar de winkelcentrum, volgens Google maps. Eerst naar Selimye cd gaan, maar dat bleek al een hele opgave te zijn. Eerst konden we het niet vinden. Lopen en vragend gingen we opzoek naar de straat. Als ik aan iemand iets vraag, dan denkt men dat ik geld wil. Zo stonden we langs een winkel en we wilde aan de verkoper vragen of hij/zij de straat kan wijzen. Ik zag dat de verkoper een paar munten geld pakte en van plan was om het aan mij te geven. Hij dacht dat we aan het bedelen zijn, maar 'no sir  we just wanna ask you an question' zei ik toen. Het is natuurlijk aardig van de verkoper.

Na een paar straten verder lopen, wisten we niet of we op de juist pad zijn. Ik zag twee mannen naast een gemeentelijke instantie staan. We vroegen of ze Engels en/of Arabisch spreken. Me moeder vroeg of ze de weg weten naar het winkelcentrum. De man wilde ons er naar toe brengen in een ambulance. Nou, dat hoeft niet meneer en ik kan er niet in met mijn hulpmiddel. Hij kende een meneer die wel arabisch spreekt.

Die meneer sprak Arabisch met ons. Hij vroeg waar we vandaan komen en waarom we hier zijn. Aan zijn stem was hij zo verbaasd dat er twee dames rond lopen. We zeiden dat we graag naar Capitol willen. Hij zei dat hij iemand kent en die ons wel naar Capitol wil brengen met een gewone auto. Niet in een ambulance. Wel moesten we even wachten. In tussen ontstond er een leuk gesprek. Eerst stelden we elkaar voor. De meneer heet Kamal. Ik vroeg hoe hij Arabisch heeft geleerd en wat voor werk hij doet. Meneer Kamal werkt als dierenarts en hij vertelde dat hij voor het Arabische taal naar een school ging. Hij was geïnteresseerd in mijn aandoening en wat ik dagelijks doen.

Toen kwam de vriend van Kamal met de auto. Ze hielpen ons om mijn hulpmiddel in de auto te zetten en mijn moeder zette mij in de auto. Toen was het tijd om afscheid te nemen en van meneer Kamal. We bedankte meneer Kamal en we reden weg. Ook bij het aankomst van de winkelcentrum namen we afscheid van die vriend en we bedankten hem voor zijn hulp.

Ik denk dat ik meneer Kamal niet zal vergeten. Het is fantastisch dat iemand gewoon je te hulp schiet en je kent de persoon ook niet. Aan het gesprek zal ik altijd wel aan denken. Meneer Kamal, zeer bedankt en ik vond het leuk om u te ontmoeten. Ik weet niet of we elkaar weer tegenkomen. Bedankt! Cok sagol (heel erg bedankt).

Khadija

In de shoplog liet ik de gekochte beauty spullen zien. Maar waar kun je beauty shoppen in Istanbul. Ik geef je tips waar je lekker beauty kunt winkelen.

Omdat ik hulp krijg van de thuiszorg, komen er hulpverleners. Elk mens is anders, dat weet ik. Alleen als je een beroep uitoefent, dan beschik je over aantal basisvaardigheden. Gedurende werkjaren heb je meer ervaring.

Maar afgelopen najaar kwam er een tijdelijk hulpverlener werken in de wijk, waar ik woon. Toen ik haar voor het eerst zag, kreeg ik een vreemd gevoel binnen. Ik weet niet waarom. Een gevoel van die mevrouw gaat je niet goed helpen of ze is een onervaren persoon. De eerste paar keren kwam ze samen met een vaste hulpverlener. Uiteindelijk is het de bedoeling, dat ze alleen komt.

We stelden elkaar voor en ze begon wat vragen aan mij te stellen. Dat gaat altijd bij een eerste ontmoeting. Ik was nieuwsgierig hoe lang ze al in de zorg werkt en waar ze woont enz. Ze zei dat ze heel wat jaren werkt in de zorg en dat de reden was om tijdelijk in een ander wijk te werken, om andere  soort zorgvragen te helpen.



Haar collega ( de vaste hulpverlener) legde uit, hoe ik graag geholpen wil worden. Maar ik merkt dat ze niet altijd keek en of luistert en dat merkte haar collega ook. Dat vind ik wel jammer, want ja, je komt meekijken om het ook zelf te doen.

Het was 08:30 uur in ochtend en de deurbel ging. De tijdelijke hulpverlener kwam zonder haar collega om mij uit bed te helpen. Met mijn half wakker gezicht, vroeg ze of ik even alles kon vertellen. Nou vind ik het niet erg om beetje te vertellen hoe ik graag geholpen wil worden. Ik stemde er mee in, ook al was ik nog niet helemaal wakker. Toen waren we bij een hulpmiddel, die ze moest gebruiken om mij te helpen. Het ging paar keer mis en ik werd steeds moe, want ik moest haar vertellen hoe het ging met die hulpmiddel. Dat hulpmiddel wordt vaak gebruikt in de zorg en dat had ze wel kunnen weten. Ik licht paniekerig en ik vroeg haar om mijn moeder te roepen. En eindelijk lukte het.



Mijn elektrische rolstoel staat naast de muur. Ik wordt met een tillift in mijn rolstoel gezet. De tillift tilt een persoon met een tilzak, daar zit ik dan ook in. Dat wordt weer vast gemaakt aan de tillift. Elk hulpverlener moet goed opletten dat goed vast zit, anders valt er iemand uit het tilzak. Meestal bedien ik zelf de tillift, dat gaat allemaal elektrisch.

Maar toen ik omhoog werd getakeld, ging mijn rechterbeen naar beneden. De band van de tilzak zat niet om mijn rechterbeen en ik werd boos, want dat is gevaarlijk. Ze had dit moeten voorkomen, aangezien ze al wat jaren in de zorg werkt.
Verder haar karakter: Ze kan wel goed praten en tegen iedereen kletsen, maar dan ondertussen niet meer weten hoe je een blouse bij iemand moet aantrekken.
Ik wil absoluut niet iemand afkraken, maar dat zijn gewoon dingen die mij opvallen. De hulpverlener is aardig, alleen had ze soms een aparte houding. Nu komt ze niet meer, want ze werkt weer in haar eigen wijk en nadat klein incident mag ze ook niet bij mij komen.

Nu ik er zo over nadenk, moet ik wel klein beetje om lachen. Gelukkig zijn we als mensen niet hetzelfde. Dat zal wel saai zijn. Vind je ook niet? Stel je eens voor. Iedereen draagt hetzelfde kleur trui, of denkt hetzelfde. Nee, dan is het beter dat mensen verschillende karakter hebben.



Tot volgende keer.

Khadija


Bron afbeeldingen: google afbeelding, plafondtillift, tillift zak.

De weken vliegen voorbij. Op sommige dagen had ik afspraken (privé) en op andere dagen had ik andere dingen te doen. Kijk je mee?